در حال تحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران در دانشگاه شیراز بودم که تصمیم گرفتم سایتی در زمینه آموزش رشته تحصیلی ام تاسیس کنم تا بتوانم با استفاده از آن، آموخته هایم را با جامعه مهندسی عمران به اشتراک بگذارم.

حالا 2 نفر شده بودیم و پرقدرت در حال تولید محتوا بودیم اما برای رسیدن به جایگاه ایده آلی که مد نظر داشتیم، راه پر پیچ و خمی در پیش داشتیم. 

تیم 2 نفره ما به 5 نفر تبدیل شد و پرقدرت در حال توسعه و تولید محتوا بودیم. تلاش های شبانه روزی این تیم 5 نفره موجب شد که به جایگاه بسیار مناسبی در میان جامعه مهندسی عمران برسیم. حالا روزانه بیش از 5 هزار نفر از خدمات و مطالب وب سایت استفاده می کردند. اینجا بود که فعالیت ما با دقت توسط رقبا بررسی می شد و البته ناگفته نماند که تعدادی از آن ها برای اینکه فعالیت ما را دچار اختلال کنند، از هیچ تلاشی دریغ نمی کردند!

هر چند کسب و کاری که حدود 3 سال پیش آن را تاسیس کرده بودم، به جایگاه مناسبی رسیده بود اما متاسفانه دیگر وقت چندانی برای رسیدگی به آن نداشتم چرا که باید به سربازی اجباری می رفتم. در قطار شهری شیراز مشغول به خدمت شدم. تصمیم سختی بود اما چون نمی خواستم میراث من از بین برود، تصمیم به فروش سایت عمرانی ام گرفتم. نهایتا تصمیمم را عملی کردم و خرداد ماه آن را به شخص دیگری واگذار کردم.

تا مرداد ماه، هر روز تا بعد از ظهر در قطار شهری خدمت می کردم و بعد از آن، به توسعه کسب و کاری می پرداختم (تدریس و مشاوره بازارهای مالی) که از سال قبل به طور تخصصی آن را شروع کرده بودم. مرداد ماه خدمت سربازی تمام شد و در آخرین فصل سال، با تجربه عمرانی و اقتصادی ای که داشتم، مشغول به ساخت و ساز شدم و همزمان تدریس و مشاوره بازاهای مالی را هم دنبال می کردم.

کماکان مشغول ساخت و ساز و فعالیت در بازارهای مالی بودم و هر از گاهی سایت عمرانی ای که 2 سال پیش آن را واگذار کرده بودم، بررسی می کردم تا ببینم چه تحولاتی داشته است. متاسفانه نه تنها توسعه پیدا نکرده بود، بلکه جایگاه خود را هم تا حد زیادی از دست داده بود. باید اعتراف کنم که هنوز به آن تعلق خاطر داشتم.

برایم مسجل شد که قرار نیست هدفی که از فروش وب سایت عمرانی ام داشتم، محقق شود. هدفم این بود که میراث من باقی بماند و همچنین توسعه پیدا کند تا صدها هزار نفر بتوانند از آن به طور رایگان استفاده کنند اما متاسفانه نه تنها توسعه پیدا نکرد، بلکه در حال نابودی بود. تصمیم گرفتم که با 5 برابر قیمتی که آن را واگذار کرده بودم، به طور مجدد مالکیت آن را به دست بیاورم اما موافقت نشد. با توجه به اینکه ساختمانی که 2 سال پیش پروسه ساخت آن را شروع کرده بودم، تکمیل شد، وقت آزاد بیشتری داشتم و تصمیم گرفتم که با کوله باری از تجربه، ایران عمران را تاسیس کنم تا بتوانم رویای خدمت به جامعه مهندسی عمران را تداوم ببخشم. اینطور بود که ایران عمران 10 آذر ماه 1401 تاسیس شد.